Na twee weken onderhandelen is het resultaat weer onbevredigend. Er zijn geen, vertraagde, of late resultaten geboekt. Ik vind de negativiteit deels onterecht, en ook averechts werkend. Argumenten hiervoor zijn dat er wel veel goeds gebeurt: bij jongeren, de private sector en zelfs bij de politiek. Daarnaast creëer je met negativiteit minder bewustwording en dus al helemaal geen bijdrage van burgers, bedrijven en politici aan klimaatverandering.
Ik erken dat er fouten zijn gemaakt in het verleden, en dat de resultaten van COP18 weer alles behalve voldoende zijn. Maar inmiddels is wel duidelijk dat klimaatverandering een feit is en dat wij daar in ieder geval deels verantwoordelijk voor zijn, dus laten we positief ons steentje bijdragen, en onze impact op aarde verminderen.
Er gebeurt veel goeds. Jongeren vinden elkaar in het netwerk YOUNGO dat rond de klimaattop actief is. Daarnaast is het het platform “Future Leaders” dat aan Harvard en Siemens verbonden is, dat voor veel inspiratie zorgde voor andere bedrijven en jongeren. In het Doha Exhibition Center was een week lang een beurs met allerlei duurzame initiatieven (NGOs en bedrijfsleven) uit de Golfregio. Dergelijke evenementen hadden zonder de Top niet plaatsgevonden. Omdat Qatar nu positief in de schijnwerpers werd gezet, deed het land er alles aan om duurzaamheid te stimuleren. Naast deze bedrijven waren er op bekende plekken als de Corniche ook stands met informatie over klimaatverandering en COP18, en stonden er recycle punten.
En ook de politiek heeft ruimte voor optimisme gegeven. Het Verenigd Koninkrijk, eerste geldschieter, en Duitsland met haar duurzame beleid (vooral op gebied van energie) dienen als voorbeeld voor andere landen. Daarnaast gaat Frankrijk 10% van de transactietaks aan klimaatverandering besteden (en daarnaast nog 10% aan duurzame ontwikkeling in meer algemene zin). Dit zijn voorbeelden van pragmatisch denken. Een jaarlijks forum biedt toneel voor dergelijke initiatieven.
Daarnaast ben ik er van overtuigd dat met pessimisme veel minder bereikt kan worden. De burger zal bij zijn comfortabele, meer vervuilende leefstijl blijven omdat de feiten toch ontbreken of betwist worden. “Als de kranten zeggen dat er allemaal niks van klopt, blijf ik lekker in m’n auto rijden! Laat ze eerst maar uitzoeken of er nou echt wel invloed is van ons op het klimaat”. Mij lijkt het sowieso ongezond om die uitlaatgassen de wereld in te sturen, zelfs al is onduidelijk hóe slecht dit dan precies is.
Als burgers zich het belang van klimaatverandering weinig aantrekken, is dit ook geen stimulans voor de overheid en private sector. “Als het toch niet gesteund wordt, gaan wij er geen extra geld aan uitgeven!” Ik vind dat de politiek zijn verantwoordelijkheid moet nemen en dit aan moet kaarten bij het publiek. En voor bedrijven is duurzaam werken op de lange termijn voordeliger, iets dat de politiek, de media, en huidige voorbeelden hen kunnen laten zien.
Concluderend: positivisme is the way forward. We kennen allemaal het schandaal rondom Al Gore. Er zijn fouten gemaakt. Toch kan al die uitstoot van broeikasgassen echt niet gezond zijn, en de overgrote meerderheid van wetenschappelijke rapporten bewijst dit ook. De mens heeft wel degelijk invloed op het klimaat. Rapporten die het tegendeel bewijzen zijn bijna altijd gedateerd. Laten we ons positief en actief inzetten. Het zal lang duren, het zal moeilijk zijn, maar ik denk dat je met optimisme verder komt. Daarnaast is het niet moeilijk om het probleem aan te passen. Zie hiervoor mijn ideeën op www.betergoeddoen.nl en www.newwaysofworking.eu
Follow me!