22 maart 2010
India , Dharamsala 
36°
Afgelopen week heb ik niet zoveel bijzonders gedaan dus ik zal eerst eens wat meer uitleg geven over m’n stage. Ik ben een fotoboek aan het maken over Tibetaanse vrouwen en hun geschiedenis, met daarin een prominente rol voor de Tibetan Women’s Association. Toen ik hier aankwam waren er een paar teksten en aardig wat foto’s. Ik moet dus nog redelijk wat teksten schrijven en daar ben ik nu vooral mee bezig. Het meeste staat niet op internet dus ik mag hier naar bibliotheken toe en met historici praten.
Ook komt er een artikel in over bejaarden, dus ik mag naar het bejaardentehuis hier om met wat bejaarden te praten. En er gaat een artikel over mensen die net gevlucht zijn vanuit Tibet en hier aankomen, dus ik mag naar het vluchtelingencentrum om met Tibetanen daar te praten. Dus dat lijkt me allebei erg leuk om te doen, zo hoor je nog meer achtergronden van de mensen hier. Aan het eind van mijn stage moet het boek klaar zijn. Voor de opmaak zijn we nog aan het zoeken naar een goede en goedkope ontwerper, dus als je tips of tijd +ontwerpskills hebt dan heb ik interesse!
Zelf ben ik er nog niet zo goed in dat ik dat kan doen.
Ik begin elke dag om 9.00 uur en stop rond 17.30 uur. Elke vierde zaterdag van de maand is voor iedereen vrij, en de tweede zaterdag van de maand alleen voor de Tibetanen. Dus afgelopen zaterdag moest ik gewoon werken.
Verder help ik mijn collega’s hier en daar met wat opdrachten, zoals speeches van tevoren doorlezen en teksten aanpassen.
Mijn naam is voor de mensen hier nog moeilijker uit te spreken dan in Nederland… zucht… dus ze noemen me ‘Zjek’ en als ik word geroepen zeggen ze ‘Zjek-La’ want dat is de beleefde vorm. Nu moet ik nog onthouden dat ze mij daarmee bedoelen haha! Mijn collega’s zijn erg aardig maar ze praten wel heel vaak in het Tibetaans, dat is wel jammer.
Vrijdagavond ben ik naar de bioscoop geweest, naar de Bollywoodfilm ‘My name is Khan’. Moooie film! Wel een slap einde helaas. De bioscoop was nog redelijk hetzelfde als in Nederland, maar dan kleiner: 20 comfortabele stoelen en een groot scherm met beamer. De bioscoop was volgens de andere toeristen die er zaten wel duur (1,70, er zaten geen Indiërs of Tibetanen). De eigenaar zei dat dat kwam omdat hij zelf de ondertiteling heeft gemaakt. Ah, vandaar…! Het zou nog best kunnen ook trouwens want de ondertiteling was erg slecht en incompleet.
Naast scouting heb ik hier ook een soort SIB gevonden: ‘Learning and Ideas from Tibet’. Dinsdagavond (!) vertelde een ex-politieke gevangene zijn verhaal in een klein zaaltje. Achteraf was het meer de geschiedenis van Tibet en 5 minuutjes over zijn leven, dus het meeste wist ik al, maar goed, het was alsnog boeiend. Voorafgaand kon je er ook Tibetaans eten en dat heb ik gedaan. Dat was wel gezellig want er waren iets van 15 toeristen in totaal, dus dan ontmoet je weer eens andere mensen. Elke maandag en vrijdag kun je er eten en daarna vertonen ze een documentaire over Tibet dus ik denk dat ik er wel vaker heen ga! Ik wilde vrijdag al gaan maar toen zat het vol (meer dan 30 mensen! Allemaal Westerse toeristen).
Afgelopen weekend heb ik bij Ngawang gegeten, hij had voor mij en z’n beste vriend gekookt. En zondag heb ik een tijdje bij een collega gezeten en gepraat, ook leuk.
Dus ik ga zometeen eerst Engelse les geven aan Ngawang en dan momo’s eten en movies kijken! Zo noemen ze het zelf: Monday Momo Movie night.
Groetjes
Follow me!