In de media over Tibet

7 juni 2010
 India , Dharmsla  36°

Hier volgt alweer een berichtje. Niet dat ik zoveel heb meegemaakt in de tussentijd, maar ik ben wel aanwezig in de Nederlandse + Tibetaanse media! En dat wil ik graag met jullie delen.
1. Op 11 juni sta ik in het tijdschrift ‘Yes’ met een kleine column. Dit gaat over mijn ontmoeting met de Dalai Lama. Dus als je het wil lezen moet je hem kopen!! Ik krijg m ook opgestuurd per post, hopelijk gaat dat goed, en misschien kan ik m ook wel op internet laten zetten, maar ja kopen is natuurlijk beter 
2. Toen we op het Interfaith Dialogue Program waren zijn we ook geïnterviewd. Ik heb het fragment even ondersteund met foto’s (m’n eerste keer dat ik een ‘filmpje’ maakte en op YouTube zet!). Je hoort alleen niet heel veel van wat ik zeg haha want het is in het Tibetaans vertaald. Ook best grappig….
Het staat hier http://www.youtube.com/watch?v=TtamU8QhySQ en ik ben na 1 minuut te horen.

En verder is vandaag het tijdschrift ‘Dolma’ uitgekomen met een artikeltje van mij. Dit is het jaarlijkse blad van de Tibetan Women’s Association, met kwalitatief redelijk hoogwaardige artikelen.
Helaas is het nog niet gelukt het filmpje van het klooster met de bijzondere gebeurtenissen te uploaden. Ik heb inmiddels de film, maar kan hem niet inkorten en hij is te lang voor YouTube.

Ondertussen heb ik niet stilgezeten, en de Tibetaanse gemeenschap al helemaal niet!
Zaterdag nam ik deel aan een cursus over vrouwen in peacebuilding (hoe vertaal je dat eigenlijk?!). We hebben 2 zeer indrukwekkende documentaires gekeken, dat was het eigenlijk. Maar de documentaires waren echt heel bijzonder. De eerste vooral: ‘pray the devil back to hell’. Deze gaat over de vrouwen van Liberia, die zich verenigden om de burgeroorlog te stoppen… met succes! Eerst dwongen ze de 2 partijen (Charles Taylor en consorten versus LURC, de zogenaamde bevrijders van de overheersing van eerstgenoemden) om te gaan onderhandelen. Vervolgens namen de partijen het er lekker van tijdens de onderhandelingen, en ze namen ruim de tijd. Omdat ze hier goed te eten kregen, in een luxe hotel sliepen…. Terwijl ondertussen bekend werd dat rebellen de vluchtelingenkampen hadden aangevallen! De vrouwen waren naar de onderhandelingsplek gekomen en hun familie leefde in die kampen. Ze wisten dus niet wie er nog zou zijn als ze terug zouden komen. Toen besloten ze de onderhandelingszaal te barricaderen om het proces te bevorderen. En ze te laten voelen hoe hun burgers zich op dat moment voelden. Ze bleven er zitten net zolang tot er een oplossing zou komen. En die kwam. Echt ontzettend goed. Daarna bleven ze ook nog actief in het opzetten van een nieuwe regering, zodat de mensen zouden weten dat als het ooit weer fout zou gaan, de vrouwen weer op zouden komen voor vrede, gerechtigheid, en hun kinderen. Echt heel bewonderenswaardig hoe de vrouwen te werk gingen; totaal geweldloos.
De tweede docu ging over vergeving. Hier kwamen onder andere voorbeelden naar voren van moeders die hun man of zoon op 9/11 hebben verloren en die een ‘garden of forgiveness’ willen aanleggen in of bij Ground Zero, en de vader van een jonge jongen (14 geloof ik) die bevriend is geraakt met de opa van degene die zijn zoon heeft vermoord. En de moordenaar ook heeft vergeven. Ook indrukwekkend.
Iets heel anders vond gisteravond plaats: de Miss Tibet verkiezing! Ik verwachtte zoals gewoonlijk weer een klein evenementje, met stroomstoringen en allerlei andere gebreken. Maar nee! Het was GROOT en DRUK en HIP! Haha! Er stonden zelfs banners van Bacardi (!!) en een hele stellage vol discolichten, er klonk keiharde dance muziek, en er waren tsja misschien wel meer dan 1000 mensen! Maar natuurlijk gingen er ook dingen fout, de (Indiase) presentatrice vond dat de ‘Tibetians’ het heel goed deden (Tibetans!) en uiteindelijk werd de winnaar bekend gemaakt voordat ze het gezamenlijke dansje hadden gedaan :S en er was een slechte, saaie zanger, en microfoons deden het af en toe niet. Maar het was een leuke avond!!
En vandaag is een 11-daagse training begonnen die TWA organiseert: de Tibetan Women’s Advanced Leadership Training. Vrouwen die al een leidinggevende functie hebben krijgen deze training zodat ze hopelijk ooit nog hogerop willen komen,dus echt in de politiek enzo. Want dat gebeurt nogal weinig hier (hoe herkenbaar). Vandaag was dus de eerste dag, en wij (ik + de andere stagiaires) mochten bij de openingsceremonie zijn. Ik mag trouwens elke workshop bijwonen die ik interessant vind, dus dat ga ik zeker doen! Maar de openingsceremonie was helaas voor 90% in het Tibetaans… Maar Rinchen Khando (de vrouw die in 1984 de TWA weer leven inblies, een NGO voor nonnen oprichtte, getrouwd is met de broer van de Dalai Lama, en minister voor Onderwijs was) sprak wel even in het Engels en bedankte vooral de gasten afkomstig uit het buitenland voor hun inzet voor de Tibetaanse gemeenschap. Zo lief! Dat heb ik nog nooit gehoord. En ik ben fan van haar, want ik heb over haar geschreven voor mijn fotoboek. Later zijn we ook met haar op de foto geweest! Dus dat was wel een hoogtepuntje.

O en nog een grappig feitje. Ik heb een ‘pangden’ gekocht, een gestreept schort van zijde, dat ik over mijn chuba (Tibetaanse jurk) draag. Staat hartstikke mooi! Maar die mag je eigenlijk alleen dragen als je getrouwd bent. In Tibet droeg iedereen het, maar daarbuiten is het ontwikkeld als een teken dat je getrouwd bent. Veel gescheiden vrouwen dragen het ook, maar goed. Het commentaar erop is erg grappig. De vrouwen vinden het er allemaal hartstikke mooi uitzien, en sommige vragen: ‘maar je bent toch niet getrouwd??!’ en de mannen op straat vinden het ook mooi, maar lijken ook enigszins teleurgesteld. Dus het doel is bereikt  haha. Nou ja ik vind het mooi staan, en het straalt ook wel een beetje uit: nee echt niet beschikbaar. En ik denk dat dat hier alleen maar in mijn voordeel kan werken… Hoewel het in Dharamsala meevalt vergeleken met de rest van India.

En nu ga ik maar weer eens douchen… Dat betekent water koken, in een teiltje doen en hopen dat het een beetje warm blijft, en je dan maar een beetje afspoelen. En hopen dat er morgenochtend weer genoeg water is om de voorraad aan te vullen. Er zijn de laatste tijd ook vaak stroomstoringen, als gevolg van het slechte weer. Als het stormt valt de stroom bijna altijd uit…. Dus ik heb inmiddels een paraplu en kaarsen aan moeten schaffen! Maar officieel begint de moesson pas de 15e dus de echte ellende schijnt nog te komen. Maar dat drukt de pret niet  ik heb het hier prima naar m’n zin en zie het allemaal als een uitdaging, geen probleem.